Concibido como un proxecto senlleiro e como celebración dos 50 anos da publicación de Merlín e familia de Álvaro Cunqueiro, Galaxia publica Millor que dicila fora pintala..., un libro no que se vencellan dúas tradicións gráficas: a das ilustracións de Prego de Oliver á primeira edición da novela de Cunqueiro e a contemporánea, de Fausto Isorna. Un libro que é unha recreación do mundo de Merlín, o principe dos magos, segundo Cunqueiro o soñou. Cincuenta anos despois o debuxante Fausto Isorna volve escribir a historia, desta vez cos ollos do novo tempo, unha nova estética, unha nova mirada. Inspirándose no índice onomástico que Cunqueiro inclúe ao final do seu relato elabora unha homenaxe gráfica sorprendente, realizada coa ténica das colaxes, na liña do traballo de Max Ernst ou Lugrís, nas que se inclúen citas de obras de Prego de Oliver, de Tiziano, de Rafael Sanzio e Urbano Lugrís.

Un libro inédito de Álvaro Cunqueiro. Una de las plumas más brillantes de la literatura gallega y española todavía tiene material disperso que no ha visto su publicación en libro. Es el caso de los 37 artículos que integran Viajes y yantares por Galicia, que el célebre escritor lugués de Mondoñedo publicó, entre los años 1954 e 1963, en la revista Vida Gallega y que habían permanecido olvidados.

A materia de Si o vello Sinbad volvese ás illas son as memorias do mítico mariño contadas por Al-Faris Ibn Iaquim Al Galizí. O pasado convive co presente, no que Sinbad fai tertulia con viaxeiros de todo o mundo e soña con volver ao mar pilotando a nao Venadita.

Cunqueiro interpreta a arte culinaria en Galicia, captándolo en toda a súa pureza e galanura, coma se dunha moza garrida se tratase. Cunqueiro un dos grandes poetas galegos de todos os tempos, logra neste libro un dos seus mellores poemas. Os produtos da terra, os tesouros do mar, o salmón no río, o venado na montaña convocan logo na mesa as máis refinadas fantasías.

Nestes poemarios o autor soubo conxugar o pulo creador das vangardas de principios do século XX coa inspiración herdada da poesía galego-portuguesa. A carón do simbólico e ousado itinerario de Mar ao norde, a perfección anovadora de Poemas do si e non compleméntase coa audaz recreación da tradición medieval en Cantiga nova que se chama riveira. Poesía escrita, por outra banda, en plena Segunda República, cando a cultura galega gozaba dun esperanzado período de esplendor.

Froito da soidade e dun período difícil pero extraordinariamente creativo da súa vida, Álvaro Cunqueiro escribe os poemas que compoñen este libro cunha calidade táctil, cálida, suave e, malia todo, amarga. Versos á amada nos que recrea maxistralmente a linguaxe e o mester da poesía medieval, arrequentados pola inmensa sabedoría do autor pola súa capacidade para achegarnos a aura nostálxica da ausencia.

Cunqueiro e Fernández del Riego, ambos das terras altas da provincia de Lugo, coñecéronse moi novos, nos anos de bacharelato, e fixeron xuntos o camiño todo da vida. En 1949 Cunqueiro volve a Mondoñedo, logo dunha fracasada experiencia en Madrid. A Guerra Civil separará temporalmente aos dous amigos. Cunqueiro no bando dos chamados nacionais. Del Riego, en Vigo, logo de ser represariado na universidade. Un Cunqueiro deprimido, arredado de case todo, recibe as cartas do seu amigo animándoo a seguir e, sobre todo, a non afastarse das letras galegas, que con tanto éxito ensaiara na poesía antes da Guerra Civil. A profesora Dolores Vilavedra, da Universidade de Santiago, preparou esta edición, cun ensaio coidadoso que enmarca a correspondencia no seu contexto, precedido dun limiar do propio Francisco Fernández del Riego.

NOVELA. CUENTO. NARRATIVA.